RSS
Οι πραγματικά 100 καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά στην ελληνική γλώσσα.

RASHOMON – Ρασομόν 1950 (Akira Kurosawa):

Η ταινία που έκανε γνωστό σε όλον τον κόσμο τον ιαπωνικό κινηματογράφο, όταν κέρδισε το κορυφαίο βραβείο στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1951 (Το πιο «δύσκολο» φεστιβάλ, αυτό για το οποίο ο Fellini έλεγε ότι κάθε φορά νιώθεις σαν να δίνεις εξετάσεις στο σχολείο) και ένα Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Στην Ιαπωνία του 12ου αιώνα, μια γυναίκα βιάζεται ενώ ο ευγενής σύζυγός της δολοφονείται από τον πασίγνωστο ληστή Tajomaru (Toshiro Mifune). Ο δράστης σύντομα συλλαμβάνεται αλλά η κατάθεσή του, είναι εντελώς διαφορετική από την κατάθεση του θύματος. Ένας αυτόπτης μάρτυρας που βρήκε το πτώμα του άντρα, καλείται για να δώσει φως στην υπόθεση αλλά περιπλέκει περισσότερο την κατάσταση καθώς η κατάθεση του είναι επίσης διαφορετική από τις υπόλοιπες. Όλη η ταινία βασίζεται στην αφηγηματική τεχνική του υποκειμενικού φλας μπακ. Η αφήγηση γίνεται από τις διαφορετικές οπτικές γωνίες των πρωταγωνιστών και ο καθένας προσφέρει μια διαφορετική εκδοχή του γεγονότος, βυθίζοντας έτσι τον θεατή σ' έναν αληθινό γνωσιολογικό εφιάλτη. Αυτή ακριβώς η αφηγηματική τεχνική είναι και η σημαντικότερη αρετή της ταινίας, η οποία μάλιστα θεωρήθηκε ότι μεταφέρει δύο αντιφατικές ερμηνείες της ιστορίας: η μία λέει ότι μεταφέρει τη φιλοσοφική άποψη πως υπάρχουν πολλές υποκειμενικές αλήθειες, ενώ η άλλη ότι υπάρχουν μόνο τα γεγονότα, άρα τρεις από τους τέσσερις πρωταγωνιστές ψεύδονται. Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη το φιλμ αφορά στην ανθρώπινη σφαλερότητα και ανεντιμότητα και στο ότι η ανθρωπότητα, όπως η πύλη Ρασομόν καταρρέει. Ο Kurosawa ουσιαστικά παραδίδει ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ, το οποίο όμως εκπέμπει σαφείς μεταφυσικές δονήσεις και αποδεσμεύει έναν πολύπλοκο φιλοσοφικό γρίφο στον οποίο δεν έχει τόση σημασία η σχετικότητα της αλήθειας, όσο η δυσκολία προσέγγισής της. Σαν φόντο στην παρουσίαση της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τρία διαφορετικά σκηνικά. Το ένα πανάκριβο, που πήρε στην παραγωγό εταιρία Νταιέι, σχεδόν δύο χρόνια για να το δημιουργήσει και αφορά στην θεόρατη πύλη της μεγαλούπολης, της πρωτεύουσας της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, περίπου στον 12ο αιώνα. Στην ακριβώς αντίθετη περίπτωση, το έτερο background είναι απίστευτα μινιμαλιστικό, σχεδόν άδειο, την στιγμή της διεξαγωγής της δίκης, που οι μάρτυρες εξιστορούν το τι συνέβη, παίρνοντας οι ίδιοι ταυτόχρονα τον ρόλο και του δικαστή που κάνει τις ερωτήσεις. Το τρίτο και χρονικά μεγαλύτερο είναι εκείνο του δάσους, όπου λαμβάνουν χώρα τα φλας-μπακ, αναβιώνοντας την ιστορία όπως βγαίνει από τα χείλη εκείνου που την έζησε. Η επιδραστικότητα του έργου είναι πλέον εμφανής με πολλούς νέους δημιουργούς να αποτείνουν φόρο τιμής στην φιλμική πρωτοπορία του Kurosawa, με κλασικό παράδειγμα το Usual Suspects. Γεγονός που αν συνδυαστεί μάλιστα με τις καινοτόμες τεχνικές λήψης – όπως για παράδειγμα το ταξίδι της κάμερας (που κρατά στα χέρια του ο περίφημος Kazuo Miyagawa) μπροστά και πίσω από τον ήρωα την ώρα που διασχίσει την πυκνή βλάστηση της ζούγκλας, μας οδηγεί στο σημείο να συμπεράνουμε πως το Rashomon, αποτελεί τον γνώμονα που πρόσφερε ο Kurosawa στους νεότερους του κινηματογραφιστές. Όσο για τον τίτλο, σημαίνει «Πύλη της κολάσεως» και είναι η τοποθεσία κοντά στο Κιότο όπου εκτυλίσσεται η ταινία.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright 2009 The 100 Best Movies Ever Made. All rights reserved.
Free WordPress Themes Presented by EZwpthemes.
Bloggerized by Miss Dothy