BEIJING SUMMER – Ερωτική επιθυμία 2000 (Kar Wai Wong):

Η πιο αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη ερωτική ιστορία που έγινε ποτέ! Χονγκ Κονγκ 1962. Σε ένα κτήριο με ενοικιαζόμενα δωμάτια, ο Τσάου (Tony Leung) και η γειτόνισσά του Σου (Maggie Cheung) ανακαλύπτουν ότι οι σύζυγοί τους, οι οποίοι απουσιάζουν διαρκώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, έχουν ερωτικό δεσμό. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη φέρνει τους δύο πρωταγωνιστές πολύ κοντά… Αναπόφευκτα, οι ίδιοι εμπλέκονται σε μια αβέβαιη σχέση, η οποία δε φαίνεται να ολοκληρώνεται ποτέ, ίσως λόγω της κοινωνικής ευπρέπειας ή των ηθικών επιταγών της εποχής. Ο ηθικός αυτός φραγμός θα τους καταδικάσει στο ανυπόφορο καθημερινό βίωμα του ανεκπλήρωτου έρωτα. Ο Wong διδάσκει το Hollywood για το πως προσεγγίζεις αυτό το είδος χωρίς κλάψες και μελοδραματισμούς. Καταγράφει τις απελπισμένες τους ματιές, τις σπαραχτικές ψυχικές τους κραυγές, τον υπομονετικό τους αυτοβασανισμό με τρόπο σχεδόν ιεροτελεστικό, διεισδύοντας στις πιο μύχιες πτυχές των συναισθημάτων τους, ενώ καταθέτει μια συνταρακτική σπουδή στον ανεκπλήρωτο πόθο και τον σπαραγμό που αυτός προκαλεί, πλήρως απαισιόδοξη και λυτρωτικά αντί-Χολιγουντιανή. Ποτέ αμερικάνικη ταινία δεν έκανε τον θεατή, να βιώσει αυτό ακριβώς το κενό τόσο έντονα. Οι δύο ήρωες δεν θ’ αγγίξουν καν ο ένας το χέρι του άλλου σ’ όλη την ταινία, δεν θα ανταλλάξουν ούτε ένα φιλί, θα μείνουν σχεδόν βασανιστικά μόνο στα βλέμματα. Η δράση λαμβάνει χώρα μέσα σε στενούς διαδρόμους κτηρίων και μικρά δωμάτια ενώ τα ελάχιστα εξωτερικά πλάνα είναι «κλεισμένα» κι αυτά μέσα σε στενά σοκάκια χωρίς, επιτηδευμένα, να φανεί ποτέ ο ουρανός, διογκώνοντας τα συναισθήματα του θεατή για το αδιέξοδο των ηρώων. Οι σύζυγοι των Τσάου και Σου δεν θα φανούν ποτέ στο φιλμ (ακούγονται μόνο οι φωνές τους ή φαίνονται οι πλάτες τους) ενώ και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι απλά δορυφόροι περνώντας ουσιαστικά απαρατήρητοι καθώς όλο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω απ’ τον έρωτα των δύο ηρώων. Οι δύο «εραστές» κινηματογραφούνται συνεχώς πίσω από κάτι, γιατί κρύβουν κάτι. Τίποτα δεν είναι τυχαία τοποθετημένο. Το κάθε αντικείμενο έχει μια μικρή ιστορία, φυλά ένα μυστικό και προωθεί τη δράση. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι εκπληκτικές! Οι δυο τους ακόμα και κατά τη διάρκεια των σιωπών τους εξακολουθούν να μεταδίδουν με κομψότητα και γοητευτική σαφήνεια το αποσιωπημένο πάθος, τον ανεκπλήρωτο πόθο του έρωτα, την εγκαρτέρηση και το συναισθηματικό αδιέξοδο. Ο Wong κατάφερε να μετατρέψει μια ενδεχομένως μελοδραματική ιστορία σε ατμοσφαιρικό συναισθηματικό νουάρ με ένα νευρώδες, ελλειπτικό και σχεδόν ιδιόμορφο στιλ κινηματογράφησης. Το soundtrack είναι απίστευτο! Σε συνδυασμό με την εξαιρετική φωτογραφία δημιουργούν μια μαγική και γοητευτική εικόνα. Το πιο διακριτικό, ίσως, love story στην ιστορία του σινεμά. Το άκρατο στιλιζάρισμα, η αριστοτεχνική αφηγηματική οικονομία, το νοσταλγικά αργό τέμπο και η σκηνοθετική έμφαση στις λεπτομέρειες των πλάνων συνδράμουν στην ολοκλήρωση της ιστορίας ενός ανολοκλήρωτου έρωτα. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, που αποθεώνει το αυθεντικό μελόδραμα με τη σκιαγράφηση δύο χαρακτήρων μέσα από στιγμιότυπα που αντικατοπτρίζουν μια ολόκληρη στάση ζωής χωρίς, όμως, να καταντά στιγμή ηθικοπλαστικό. «Δε θα γίνουμε σαν και αυτούς»!!!!!! (Ω ναι αυτή είναι η απάντηση των δύο απατημένων συζύγων μπροστά στο ενδεχόμενο μιας μεταξύ τους σχέσης.) Έξοχη σπουδή του Wong πάνω στον ανεκπλήρωτο έρωτα.